Cara is overal
In de jaren negentig spraken we van de supermodellen als het ging over Cindy Crawford, Claudia Schiffer, Naomi Campbell, Linda Evangelista en Helena Christensen. Het decennium tussen 2000 en 2010 was er een waar Kate Moss complete heerschappij binnen de modellenwereld had. Moss leek het alleen recht te hebben op de covers van werkelijk álle modeblad. Maar sinds de laatste jaren is er een nieuw fenomeen te spotten: het it-model. Net zoals er ieder seizoen wel een tas is die iedereen op stel en sprong moet hebben (of ervan droomt om hem te hebben), zo is er nu ook een model dat iedere show lijkt te lopen, in alle bladen blijkt te staan en opduikt in talloze campagnes.

In 2013 heet dit model Cara Delevigne. En als je ook maar een paar minuten naar haar foto’s kijkt begrijp je waarom iedereen in de modewereld haar wil: ze is om op te vreten. Met dat speelse jonge koppie maar die borstelige wenkbrauwen en haar nu al beroemde gekke bekken die ze vaak trekt weet ze zich te onderscheiden van de modellenmassa. Dit voorjaar schittert de 20-jarige onder andere in campagnes van DKNY en Pepe jeans en staat ze op de cover van de Britse Vogue. Trek nog maar gauw wat gekke bekken voor de camera Cara, voor je het weet zijn ze weer op een ander model gericht.

Documentaire AMFI
Nog geen twee weken geleden showde een nieuwe generatie AMFI-studenten hun Individuals-collectie tijdens Amsterdam Fashion Week. Het Vodafone-initiatief Firestarters Files volgde de studenten van het AMFI tijdens de ontwikkeling van de volledige Individuals-collectie onder toeziend oog van Peter Leferink, hoofddocent van de afdeling Fashion & Design en Creatief Manager van Individuals. Firestarters legde dit proces vast met als moment suprême de openingsshow van de Amsterdam Fashion Week. Nieuwsgierig? Bekijk de documentaire dan hier. Overigens is AMFI het derde filmproject van Firestarters in de reeks van documentaires over culturele initiatieven.

De broek aan
In Parijs zijn de vrouwen eindelijk wakker geworden. Blijkbaar bevond de stad zich tot voor kort nog in de negentiende eeuw, aangezien een vrouw officieel toestemming aan het stadbestuur moest vragen om een broek op straat te mogen dragen. Behalve als je op een fiets of een paard zat, dat mocht dan wel in broek zonder er toestemming voor te moeten vragen. Gelukkig is nu ook de Franse hoofdstad de 21^e eeuw ingekropen en is het zogenaamde decreet uit de wet geschrapt.

Niet dat iemand zich er nog aan hield overigens. Maar dat was precies waarom het decreet zo lang heeft kunnen overleven in de moderne tijd. In 2010 protesteerden flink wat politici al tegen de regeling, maar het stadsbestuur gaf geen gehoor. Daar vond men het namelijk een verspilling van tijd om een ‘stukje juridische archeologie’ te schrappen. Toch is het uit 1799 stammende decreet vorige week officieel teruggetrokken.