Je had ooit alleen je merkenwinkel Ginza in Rotterdam maar sinds september 2014 is daar ook je eigen merk bijgekomen, hoe heb je dat aangepakt?

“Ik heb het gewoon gedaan. Ik ben van huis uit styliste maar ik wilde door en mijn droom waarmaken en dat was toch het hebben van een eigen kledinglijn. Ik had al Ginza in Rotterdam, een boetiek dat draait om exclusiviteit, aparte items, geen massa en een goede prijs. Maar toch had ik ideeën over kleding waarvan ik dacht dat het anders kon en ik wilde al langer een merk oprichten. Een vriend van mij zei dat ik het gewoon moest doen dus ben ik naar Portugal gegaan, opzoek gegaan naar een fabriek en daar ben ik ook een agent tegengekomen.”

Wat kon er dan beter in de kledingindustrie?

“Hoe bepaalde kledingitems gemaakt zijn bijvoorbeeld. Een tanktop die te kort is of een niet passend basic jurkje. Ik wilde iets maken dat mooi zit en te betalen is. Daarnaast lever ik ook uit voorraad omdat ik het voororderen zelf belachelijk vind. Je smaak verandert in de tussentijd en de mode verandert ook dus daar ben ik erg op tegen. Ik heb wel twee grote collecties per jaar maar ik zorg wel dat er het hele jaar door, iedere maand een paar nieuwe items zijn.”

Tegen welke problemen ben je aangelopen tijdens het opzetten van Margaret West?

“Tegen heel veel problemen! En nog steeds. Ik heb zelf veel fouten gemaakt door te snel akkoord te geven op items of door ‘ja’ te zeggen tegen te dure prijzen. Ik kijk ook niet naar marges. Wel voor de winkelier, die moet een marge hebben van 3.0, maar niet voor mijzelf. Natuurlijk moet er verdiend worden maar ik kijk liever naar wat iets waard is. Een jurkje van goede kwaliteit mag niet meer dan €80,- kosten. Ik geef een item een verkoopprijs, bereken dan hoeveel een winkelier erop moet verdienen en zie dan hoeveel ik ervan overhoud. En als dat slecht uitpakt voor mij, dan is dat pech.”

Zijn er ook externe factoren waar fouten zijn gemaakt?

“De fabriek waar ik produceerde heeft hele grove fouten gemaakt. Antraciet hadden ze bijvoorbeeld lichtgrijs gemaakt, bij een item was een broekspijp drie centimeter langer dan de ander, of de mouwen zaten te strak. Alle fouten die ik aangegeven had bij de samples hadden ze niet meegenomen in de productie. Ik had één geluk en dat was dat ik de factuur nog niet had betaald.”

“De fabriek is nu failliet waardoor ik bij een andere zit. Het duurt langer maar ze leveren goed werk. Ook produceer ik nu in Bali, daar heb ik een super goede agent zitten. Het werk gaat daar effectiever dan in Portugal, maar is door dure verzendkosten en invoerrechten soms wat lastiger. In Rotterdam heb ik nu ook een adres, een soort sociale werkplaats voor vrijwilligers die opgeleid worden tot naaister. Het is handig dat het dichtbij huis is, en het is ook nog een goed initiatief.”

Zou je het nog steeds doen als je dit had geweten?

“Ja hoor, ik weet dat dit erbij hoort. Elke directeur of ontwerper van een merk dat ik spreek zegt dat productie een hel is. Maar het is wel goed gekomen. Het is balen van sommige kledingstukken maar ik heb goede deals kunnen maken waarbij ik de macht had. Ik raad het ook niet aan aan mensen die geld willen verdienen. Koop dan iets in maar begin niet aan productie want daar moet je echt voor gaan. Het moet je passie zijn. Ik houd het wel vol maar ik denk niet dat het voor iedereen is weggelegd.”

Hoe staat het nu met Margaret West?

“Eigenlijk hartstikke goed, maar ik vind het moeilijk om dat te zeggen omdat ik totaal geen referentie heb. Als je freelance stylist bent en je verdient veel geld dan heb je het gevoel dat het goed gaat. Ik heb veel geïnvesteerd en dat geld is nog lang niet terug. Zodra ik geld binnen heb moet ik het ook gelijk weer investeren in iets nieuws, dat heeft gewoon een paar jaar nodig. Maar ik verkoop wel goed, mensen zijn enthousiast en ik heb al tien verkooppunten in Nederland en een in New York. De nieuwe zomer collectie is zo goed als binnen en die is nog beter dan de eerste.”

Wat onderscheidt Margaret West van andere merken?

“Het is betaalbaar, dat is denk ik het belangrijkste punt. Je kan het vergelijken met kleding van een hoger segment merk maar dan in een andere prijsklasse. Ik haal mijn inspiratie uit Humanoid, Isabel Marant en Rick Owens maar dan is mijn kleding wel betaalbaarder en toegankelijker.”

Is Ginza verder hetzelfde gebleven na de introductie van je eigen merk?

“Ja, er is alleen een merk bij gekomen en dat is mijn eigen merk. Mijn merk past goed bij mijn winkel en natuurlijk is de winkel nu iets meer gericht op mijn eigen lijn. Ik had juist bij inkopen vaak dat ik dingen zocht die ik niet kon vinden of dat ik vond dat het beter kon. Nu ben ik daar niet alleen meer afhankelijk van en door mijn eigen merk is de kwaliteit van de collectie in de winkel wel beter geworden.”

Je hebt laatst ook een winkel geopend in Leiden, waarom een tweede winkel en waarom daar?

“Op 18 april hebben we de deuren geopend van de winkel in Leiden. Vorig jaar had ik iemand in Rotterdam werken die uit Leiden kwam, maar omdat ik een stagiaire had aangenomen die ontwierp en ook in de winkel kon staan, heb ik haar laten gaan. Maar ik vond haar zo goed dat ik me bedacht dat het fijn zou zijn als ik een winkel in Leiden kon openen die zij kon runnen. Ik had ook nog geen verkoopadres in Leiden en weet dat zo iets als Ginza daar nog niet bestaat. Het heeft potentie maar mensen moeten ons alleen nog leren kennen.”

Waar wil je over vijf jaar staan?

“Ik zou best graag een monobrandstore in Amsterdam willen hebben samen met honderd à tweehonderd verkooppunten in Europa en Amerika. En daarnaast ook graag tien man personeel dat al het werk doet dat ik nu in mijn eentje doe.”