In opdracht van de Nederlandse ambassade in Dhaka heeft de internationale leerconsultant Ralph Arbeid een onderzoek gedaan naar de commerciële kansen en MVO-risico’s van leer en leerproducten sourcen uit Bangladesh. Hij presenteert zijn bevindingen op donderdag 22 juni in Utrecht. Aanmelden is gratis.

Waarom heeft de ambassade je gevraagd dit onderzoek te doen?

Ralph Arbeid: “De leerindustrie in Bangladesh verandert momenteel ingrijpend. Decennialang produceerden looierijen in het beruchte Hazaribagh-gebied onder erbarmelijke ecologische en sociale omstandigheden. Momenteel verhuizen ze naar Savar: een nieuw looigebied met centrale waterzuivering aan de rand van Dhaka. Als het Bangladesh lukt de sector echt te verduurzamen, kan het een groter deel van de wereldwijde exportmarkt verkrijgen. Zo kan leer een nog belangrijker motor voor de ontwikkeling van Bangladesh worden.”

Wat heeft Nederland daarmee te maken?

“Deze ontwikkeling is interessant voor Nederlandse bedrijven die leer en leren producten inkopen. Bangladesh is wereldwijd de elfde veehouder en exporteert leer en leerproducten naar tachtig landen. In Azië is het de vierde producent van deze producten. Toch importeert Nederland slechts voor ongeveer $1,25 miljoen per jaar uit Bangladesh: vooral leer en schoenen en accessoires. Dat zou meer kunnen zijn, als Nederlandse bedrijven de markt wat beter zouden kennen. Je kunt in Bangladesh best heel verantwoord geproduceerde spullen inkopen. Bovendien kunnen Nederlandse bedrijven bijdragen aan verdere verbetering van de sector, bijvoorbeeld als leverancier van kennis en technologie. Wij hebben veel kennis over schone energie en waterzuinige technologie waar ze in Bangladesh om zitten te springen.”

Wat kunnen de Bengaalse fabrikanten maken?

“De leersector in Bangladesh is relatief jong. Tot midden 1960 werden alleen ruwe huiden en vellen verhandeld. Daarna gingen kleine looierijen de ruwe huiden en vellen omzetten in chroomgelooid leer. De kleine looierijen boekten internationaal veel succes, eerst met export via Engelse handelaren, vervolgens direct, voornamelijk naar Italië. In de jaren ‘70 heeft de regering van Bangladesh een exporttaks voor chroomgelooid leer ingevoerd om de export van doorgelooid leer te bevorderen, ook wel ‘crust’ genoemd. De volgende stap was kant en klaar leer en leerproducten. Daar bevindt de leerindustrie zich nu.” 

Kunnen Nederlandse inkopers nu zorgeloos terecht in Savar?

“Was het maar waar. Er zijn in Dhaka meerdere fabrikanten die verantwoord leer en leerproducten kunnen leveren, maar op grote schaal is de verhuizing naar Savar nog geen doorslaand succes. Veel looiers zijn er slecht op voorbereid. De fabrieken zijn fraai en nieuw, maar woningen, scholen en infrastructuur voor arbeiders ontbreken nog. Op milieugebied loopt het ook allesbehalve op rolletjes. De centrale waterzuivering wordt door de Chinese leveranciers geëxploiteerd, maar het ontbreekt aan goed management en objectieve controles. Toch doen al veel kleine Nederlandse importeurs goed zaken in Bangladesh, met fabrikanten die onder goede sociale omstandigheden en milieuvriendelijk produceren. Het zou juist goed zijn die initiatieven uit te breiden zodat Savar daarvan kan leren. Het onderzoek geeft een gedetailleerd beeld van de leerindustrie aldaar en geeft waardevolle contacten voor Nederlandse bedrijven.”

De presentatie op 22 juni bijwonen? Check de website.

Aanmelden kan bij Annette Weijman van RVO: annette.weijman@rvo.nl

 Over de auteur:

Frans Tilstra is onderzoeker en communicatieadviseur bij bedrijvennetwerk MVO Nederland. Samen met modebedrijven werkt hij aan de verduurzaming van productieketens van textiel en leer in lagelonenlanden. Frans is vooral geïnteresseerd in innovaties die de hele keten van een product duurzamer maken – en de nieuwe verdienmodellen die daarbij kunnen helpen.

Website: www.grensverleggers.nl