Waarom ben je met Girl on Kicks begonnen?

“Ik heb een jaar media & informatie-management gestudeerd en daarna een opleiding grafisch vormgeving gevolgd. Ik hou ervan om creatie en theorie te combineren. Toen ik na mijn studie fulltime in een winkel ging werken, miste ik dan ook een creatieve uitlaatklep. Ik volgde al veel sneaker-blogs en mode-blogs, maar voor mijn gevoel combineerde niemand die twee. Sneaker-blogs waren heel stoer en mannelijk en mode-blogs vaak te girly. Daarom besloot ik om in dat gat te springen. Mijn vriend wilde wel foto’s maken van mijn outfits, dus dat was makkelijk geregeld. Overigens ben ik Girl on Kicks, niet voor Girls on Kicks. Mijn blog is dus niet alleen op vrouwen gericht!”

Hoe kreeg je bezoekers naar je site?

“Ik had al redelijk wat volgers op Instagram, omdat ik al sinds mijn zestiende sneaker-liefhebber ben. Maar sinds ik met mijn blog ben begonnen, zijn dat er veel meer geworden. Iedere keer dat ik op mijn Instagram iets postte, verwees ik naar mijn site. Op een gegeven moment krijg je dan een soort sneeuwbaleffect. Daarnaast werk ik ook met andere bloggers samen, zoals Debbie Nuchelmans van Sixfeetfromtheedge.com. We maken soms foto’s van elkaar en verwijzen dan naar de site van de ander, waardoor we beiden steeds meer volgers krijgen. Slim taggen werkt ook goed, net als het tijdstip waarop je iets post. Als ik in de ochtend iets post, zijn mensen in Amerika nog niet wakker. Het is dus beter om later op de dag iets te posten.”

Wat heb je in dit eerste jaar van bloggen al geleerd?

“Goed bedenken wat je wil en dat ook duidelijk communiceren. In het begin kostte het uitzoeken van outfits en fotograferen nog redelijk veel tijd, inmiddels heb ik daar wel een routine in ontwikkeld. Nu post ik twee outfits per week, die het beste worden bekeken. Maar een interview wordt ook goed gelezen. Op zondag doe ik altijd iets luchtigs, want dat vind ik als lezer of kijker zelf ook prettig. Ik vind het verder belangrijk dat ik ook niet te veel nadenk. Wat ik op mijn foto’s aanheb, draag ik ook in het echt. Volgens mij is dat ook wel wat mensen leuk vinden, ik ben gewoon mezelf, geen glamourgirl.”

Wat is er nieuw aan je site?

“Ik volgde zelf een aantal mensen wiens werk ik heel tof vind. Toen heb ik een aantal van hen gemaild, van illustratoren tot resellers, of ze interesse hadden om met mij samen te werken. De meesten reageerden heel enthousiast. Nu heb ik onder andere een aantal beelden van visual designer Jacky Hijstek op mijn site en doe ik iedere maand een interview met een sneaker-liefhebber voor de rubriek ‘Talk sneakers with me’. Voor de volgende editie spreek ik bijvoorbeeld met sneaker-verzamelaar en -verkoper Rod Runners. De lancering van de nieuwe site vierde ik met een feestje en een offline presentatie bij No Boys Allowed, de sneakerwinkel waar ik werk. Dat bleek een slimme zet, want op de dag van het feestje trok mijn site meteen drie keer zoveel bezoekers als normaal en het weekend erna lag ‘ie meteen plat!”

Merk je dat dit soort offline activiteiten belangrijk zijn?

“Absoluut. Ik ben onlangs bijvoorbeeld ook op de beurs Sneakerness geweest in Parijs en daar lopen veel interessante mensen rond. Het leuke is ook dat sommige mensen mij al bleken te kennen van mijn blog en zeiden: je bent in het echt precies zoals je op je blog en social media overkomt! Dat is vaak genoeg niet het geval, dus dat vind ik wel een mooi compliment. Maar zelf events organiseren werkt ook heel goed, zo is wel gebleken tijdens mijn launch party.”

Veel bloggers krijgen gratis kleding aangeboden. Hoe ga jij daarmee om?

“Het begint nu te komen, sommige sneaker-merken vragen me of ze schoenen op mogen sturen. Natuurlijk mag dat, maar ik ben er wel voorzichtig in. Ik zal niet snel iets dragen dat niet bij me past, daarin probeer ik wel dichtbij mezelf te blijven. Daarom volgen mensen mij ook, omdat ik doe wat ik zelf leuk vind en niet met alle trends en hypes mee ga. Maar ik snap dat het soms lastig kan zijn, als bepaalde adverteerders bijvoorbeeld graag op je site willen staan. Wat doe je wel en niet? Dat zal ik in de praktijk moeten leren.”