Ronald Kolk leerde het couturevak in Parijs en werkte wereldwijd voor verschillende ontwerpers en merken. Hij belandde in de show- en theaterwereld van New York en kleedde het Nationaal Ballet en de Nederlandse Opera. Na jaren werken voor anderen begon hij in 1998 zijn eigen couturehuis. De afgelopen coutureshow in september 2017 in Grand Hotel Huis ter Duin in Noordwijk was echter de allerlaatste nu de ontwerper het besluit heeft genomen volledig met couture te stoppen.

Waarom dit besluit?

Ronald Kolk: “Het is een combinatie van factoren. Het is niet zomaar een besluit dat je in een nachtje maakt. Ik heb dit eigenlijk al een jaar geleden besloten, maar er moesten nog zoveel dingen afgehandeld worden. Je wilt je klanten op een goede manier begeleiden en het netjes afsluiten. Ik ben 67 geworden, maar heb enorm veel energie. Als ik nog drie jaar doorga, is die energie misschien wel weg. Ik kan nu nog veel nieuwe dingen oppakken en uitbouwen.”

Wat speelde er nog meer mee?

“In Nederland heb je maar een kleine groep coutureklanten en die groep wordt steeds kleiner. Mijn klanten komen op een leeftijd dat hun sociale leven verandert en ze geen couture meer nodig hebben. En de jonge coutureklanten zijn minder trouw, ze shoppen rond en kopen via internet. Er zijn ook steeds meer jonge ontwerpers die prachtige couture maken. Ook het uitgaanswereldje is anders geworden, er zijn minder gelegenheden om couture te dragen. Terwijl couture voor mij als ontwerper heel arbeidsintensief is en de shows heel kostbaar. Daarom besloot ik het roer om te gooien en me meer op het terrein te begeven waar ik al veel succes mee heb: bedrijfskleding.”

Dus je gaat niet met pensioen?

“Nee. Al opent het stoppen met couture wel deuren. Het vak couturier beslaat je hele leven, inclusief de avonden en weekenden. Ik had geen tijd om er iets bij te doen. Nu krijg ik tijd voor reizen, schrijven, schilderen en beeldhouwen, andere grote passies. En ik ga me bezighouden met de inrichting en styling van restaurants en privéhuizen.”

Foto’s: Jeroen Snijders

Hoe reageerden coutureklanten op het nieuws?

“Ze vinden het vreselijk dat ik stop, maar ze begrijpen het wel. Het zijn vaak vrouwen die ook een drukke agenda hebben en snappen dat er momenten zijn dat je wilt reizen of andere dingen wilt doen. Maar ze vinden het natuurlijk erg jammer, er stonden er zelfs een paar te huilen. Gelukkig zijn er interessante nieuwe ontwerpers die prachtige dingen maken.”

Is er nog wel toekomst voor couture?

“Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel bang ben voor de toekomst. Daarin speelt ook de media een rol. Nederlandse bladen schrijven meer over Chanel en Prada dan over hun eigen talenten. Kleine couturiers zijn niet interessant genoeg voor de bladen en hebben geen geld om grote advertenties te plaatsen. Maar couturiers hebben die exposure wel nodig. Daarnaast moeten ook de modeacademies omgegooid worden. Ze zijn duizenden createurs aan het maken zonder werkers. Het is juist het ambacht dat we nodig hebben in couture, de coupeurs en de handwerkers. Steeds meer goede Nederlandse ontwerpers gaan daarom de confectie in of naar het buitenland. Ik zou graag mijn kennis delen door jonge ontwerpers te coachen en masterclasses te geven aan de leraren op de academies.”

Had je zelf geen behoefte om de confectie in te gaan?

“Ik heb in het verleden een aantal confectiecollecties gemaakt, maar de kwaliteit viel me tegen. Je kunt het alleen maar goed doen als je het zelf in de hand houdt. Maar dan moet je regelmatig naar de ateliers in het buitenland, terwijl je ook je coutureklanten in Nederland hebt. Als vrouwen €500,- te besteden hebben voor een jurk, kunnen ze ook hele goede confectie van bekende modehuizen uit het buitenland kopen. Daar ben ik heel nuchter in.”

Foto’s: Jeroen Snijders

Bedrijfskleding is daarentegen wél business…

“Eigenlijk doe ik al mijn hele leven bedrijfskleding. Ik heb dertig jaar geleden de eerste Transavia-pakken ontworpen. We zijn in een tijd gekomen dat bedrijven een eigen gezicht willen laten zien, met bedrijfskleding met een eigen signatuur. Ik werk voor mooie klanten als het Amstel Hotel en Museum More en er liggen verschillende nieuwe opdrachten van hotels, theaters en andere bedrijven. Ik vind het fantastisch leuk om te doen. Zeker als je hoort dat medewerkers heel happy worden van hun nieuwe kleding.”

We kunnen volgend jaar nog wel van je couture genieten in een expositie.

“In januari 2019 opent een grote tentoonstelling in Museum aan het Vrijthof in Maastricht, die vier maanden te zien zal zijn. We zijn al druk bezig met de voorbereidingen. Het wordt een overzicht van mijn oeuvre, met archiefstukken en bijzondere jurken die vaktechnisch goed in elkaar zitten. Ik wil er het couture-ambacht onder het voetlicht brengen. Dit voorjaar is er ook al een kleine expositie met een aantal van mijn stukken in de Keukenhof.”

Wat was het hoogtepunt in de afgelopen 25 jaar?

“Ik heb hele mooie vrouwen aan mogen kleden, zoals leden van het Koninklijk Huis en artiesten als Liesbeth List en Ruth Jacott. Maar ik kijk tevreden terug op elke vrouw die hier prachtig de deur uit liep. Ik heb een geweldig vak gehad waarmee ik vrouwen blij kon maken. Ook het naar een collectie en een show toewerken was elke keer een hoogtepunt. Het couturevak zit in je aderen en eigenlijk blijf je je hele leven couturier. Maar ik kijk nu uit naar de nieuwe dingen die ik ga doen. Voor geraniums heb ik voorlopig nog geen tijd.”

Foto’s: Jeroen Snijders