Wat is het verhaal van Les Deux Frères?

Alain van der Born: “Mijn broer Mathieu en ik hebben geen achtergrond in de mode, maar hebben wel van jongs af aan een goed gevoel voor kleding en styling. Als we vroeger op verjaardagen kwamen, vroeg iedereen al waar we onze outfits vandaan hadden. Ik ben commerciële economie en communicatie gaan studeren, Mathieu runde een kunstgalerie op de Rozengracht. We hadden het regelmatig over het feit dat we een winkel voor mannen misten met een totaalaanbod. Een zaak waar je zowel casual als chique kleding kunt kopen, maar ook mooie accessoires en schoenen. Toen besloten we om van de galerie een mannenmodezaak te maken. Ik ben met mijn studie gestopt om me fulltime op de zaak te richten.”

Alain van der Bron (links) en broer Mathieu.

Hoe reageerden merken op jullie als onbekenden in de modewereld?

“In eerste instantie sceptisch. Ze stelden ons allerlei vragen over ons concept en de andere merken die we al verkochten. We hebben direct ingezet op grote merken als Drykorn, Goosecraft en Clarks, omdat we die nu eenmaal graag wilden verkopen. Dankzij onze duidelijke visie en ons winkelconcept, een combinatie van Hollandse nuchterheid en een Franse uitstraling, ging Drykorn uiteindelijk als eerste over de boeg. Toen volgden de andere merken al snel.”

Hoe hebben jullie je merkenpakket samengesteld?

“We wilden een mix van casual en dressed, maar ook een mix van grote en minder bekende merken. Zo hebben we bewust een paar merken die in slechts één of soms geen enkele andere zaak in Amsterdam wordt verkocht, zoals het Deense jeansmerk Blue de Genes en schoenenmerk Piola. Daarnaast is onze strategie om vrij veel merken te verkopen, zo’n 16 à 17, maar dan wel alleen de beste items uit de collectie te kiezen. Het zogenaamde cherry picking, daar zijn we goed in.”

Liep de winkel vanaf dag één al goed?

“Eigenlijk wel. De eerste week was het na de rush van beursbezoeken en voorbereidingen even wennen in de winkel, maar daarna ging het al snel als een trein. Social media is daar super belangrijk bij geweest, we zitten inmiddels op zo’n 3500 Facebook-likes. Daarvan is overigens 65 procent vrouw, die we er ook leuk bij betrekken. De Rozengracht is geen doorsnee winkelstraat, dus we moeten het hier vooral hebben van vaste klanten. Nu komen hier soms mannen om 13.00 uur binnen en gaan pas om 17.00 uur de deur uit. Gewoon, omdat ze het prettig vinden om hier te zijn, goede koffie krijgen en uitgebreid worden geholpen.”

Waarom zijn jullie al zo snel met een tweede winkel gestart?

“Dat was eigenlijk min of meer toeval. Mathieu en ik liepen begin augustus door de Gasthuismolensteeg in de 9 straatjes, toen in een pand net het bord ‘te huur’ werd opgehangen. We gingen kijken en dachten direct: hier moeten we gaan zitten. De aanstroom van toeristen uit binnen- en buitenland is in de 9 straatjes enorm. We hadden zoiets van: als het op de Rozengracht al goed loopt, dan moet het hier helemaal lukken.”

Zijn de winkels op de Rozengracht en Gasthuismolensteeg identiek?

“Het concept en de inrichting is wel hetzelfde. Beide winkels zijn een combinatie van chique en casual, in een persoonlijke en relaxte sfeer. Dat vinden we ook belangrijk, je tweede winkel kan geen slap aftreksel van de eerste zijn. Wij wilden het met de tweede winkel even goed doen en het liefst nog beter. Wat betreft de collectie is die redelijk vergelijkbaar, in de Gasthuismolensteeg is ‘ie misschien iets jonger en gedurfder.”

Wel een risico zo’n tweede winkel, ook financieel.

“Klopt, we hebben onze spaarrekening er ook voor leeg getrokken. Maar Mathieu runt hiernaast ook nog een bouwbedrijf en ik organiseer al sinds mijn zeventiende evenementen, dus we konden het wel bolwerken. Huren in de 9 straatjes zijn aan de hoge kant, maar we hebben van de verhuurder gunstige voorwaarden gekregen. We geloven gewoon in het succes van de winkel en in de eerste week hebben we niet te klagen. Afgelopen zaterdag was het letterlijk uitdelen.”