Op verzoek van Vermeulen was het aantal genodigden bij het afscheidsfeest in Blaricum beperkt, net als het aantal toespraken. Wim Jacquet, van de gelijknamige sportzaak en bovendien een goede vriend van Vermeulen, noemde hem namens alle aanwezigen “een icoon en de nestor van de ski-branche.”

Vermeulen werd overladen met grote cadeau’s. Zo kreeg hij een skireis naar Aspen in de komende winter, en een levenslange VIP-behandeling van het Brandboxx SBC in Leusden. “Mijn ouders werden 96 en 93 jaar, dus het SBC staat nog heel wat te wachten”, grapt Vermeulen.

“In de 33 jaar bij Atomic heb ik veel hoogtepunten en natuurlijk ook dieptepunten meegemaakt. Teveel om op te noemen, dus het lukt me niet om er één uit te pikken”, kijkt hij terug.

Nu gaat hij zich met andere passie’s bezighouden. Hij denkt erover om weer te gaan autoracen, zijn oude liefde. “In 1986 ben ik gestopt als actief autocoureur. Mijn racewerkplaats en de opslag zijn nog in dezelfde staat als in 1986. Dus er is in ieder geval voldoende om op te ruimen, en misschien ga ik af en toe weer eens een beetje racen. Daarnaast maak ik elk jaar een bijzondere reis naar Afrika. Voor het avontuur en het ondersteunen van goede doelen. Afrika, en vooral de Sahara, blijft trekken en ik ben er op mijn 61^e nog fit genoeg voor. Het helpen en ondersteunen van minder bedeelden in Afrika vind ik ook heel leuk om te doen.” Ook zijn werkende leven is waarschijnlijk nog niet voorbij: “Ik ben van huis uit een handelsman. Dus ongetwijfeld zal er wel iets op mijn weg komen dat leuk is om te doen.”

Vermeulen wil nog één ding kwijt: “Ik wens Oskar Beumers, Jimi Prummel en Martin Koopman heel veel succes toe met Atomic in de toekomst.”